Koty są w moim życiu od zawsze. I wszędzie: nawet jeśli uda mi się wyjechać gdzieś daleko na upragniony urlop, to zawsze znajduje mnie Tamtejszy Kot w potrzebie… I co robię? Oczywiście przerywam wypoczynek i próbuję pomóc. Bo koty zawsze są bardzo ważne, może nawet najważniejsze. Lubię też podróże, choć mało mam na nie czasu. Podróże do miejsc z czystą, najlepiej słoną, wodą, w której muszę się zanurzyć, bo pływanie to forma ruchu mi najbliższa. Lubię też taniec: być może dlatego tak dobrze dogaduje się z kotami, gdyż ruch i mowa ciała są najbliższe im i mnie. Może w poprzednim życiu byłam kotem? Kto więc miałby hodować koty, jak nie ja?